KARDELEN MİSALİ

Kardelen misali açtýn gönlümde,
Kýþ aylarýnda BAHAR yaþadým.
Gün bitti, güneþim tükendi derken
Üþüyen gönlümde YAZ’ý yaþadým.

Çöl ortasýnda açan goncasýn,
Çorak gönlüme düþen damlasýn.
Küllenen gönlemde þimdi volkansýn,
Sam yellerinde MELTEM yaþadým.

Fýrtýnada savrulan bir ince daldým,
Dalgalarýn dövdüðü kýrýk sandaldým.
Sen oldun özüm, peteðim, balým
Düþ ortasýnda GERÇEK yaþadým.

Söylenen þarkýlarda yalnýz sen varsýn.
Suskun gönlümde hoþ bir sedasýn.
Sevdasýn,aþksýn, sen bende varsýn,
Teli kýrýk gönlümde MEÞK’i yaþadým.

Ses oldun, söz oldun sanki dilimde
Can oldun,nefes oldun sen bedenimde.
Sen, bir ömür oldun þimdi önümde,
Bir yolun sonunda BAÞ’ý yaþadým.
Sonbaharýmda AÞK’ý yaþadým.
Hazine86
Sosyal Medyada Paylaşın: