her aksam gun batisinda naciye ablayi oturturlardi kapi esigine biraz hava alsin diye biz cocuklar, gurultuyu birakir sakinlesirdik tek naciye abla hayalleriyle kalsin diye o’nun hikayesi bir baskaydi sokagin taa son noktasina bakardi birini beklerdi o kore harbinden donmeyecek birini yavuklusu gitmisti hayati kararip bitmisti naciye ablanin
Sosyal Medyada Paylaşın:
yadel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.