Elif Gibi Sevmek

Gün, sevdasýnýn peþinden gider,

Gece, gündüzün peþinden…

Kavuþmak yok…

Vazgeçmek imkansýz;

Elif gibi, dümdüz.

Ama ben, ne geceyim ne de gündüz.

Gönül kavuþmek ister sevdasýyla,

Göz, buluþmak ister.

Hem acýysa acý!

Geceninkinden de beter;

Gündüzünkinden de beter!

Hiç deðilse bir yerde,

Gün, geceye hayat verir ölümüyle;

Gece’nin kaný karýþýr gündüze…

Gün, geceye geldiðinde;

Her yer biraz Ýstanbul olur,

Ýstanbul da biraz sen…

Gece, muradýna erdiðinde;

Üsküdar, Kýz Kulesi, gök ve yer,

Bir aþk namesi olur, adýný söyler.

Her yer biraz Ýstanbul kokar,

Name sen kokar;

Ýstanbul sen!
Sosyal Medyada Paylaşın: