ŞİİRLERİME ARTIK KÜSTÜM

Bunca yazdýðým, hayat hikayemi!, ve þiirlerime ,bakýyorum,da
acaba boþa mý gittiðini düþünüyorum,
bazen demiyorum da deðilim,ama,
acaba ben mi yanýlýyorum,yoksa o ümit veren þiirlerim de mi kendimi kandýrýyorum,
anlamýyorum ve bulamýyorum,

sana küsüp gitceme,þiirlerime küsüp gidiyorum,
bir baþka limandan inip ayrý yolda gideceðime,
ayný yolda ilerliyorum,
oda öyle bir aþk iþte,
hep ayný yolda ilerletiyor bizi,
yoruldum,koþturmaktan ve göz yummaktan,
bir baþka bahara kaldý diye kendimi avutmaktan
yoruldum,

o kadar þiiri yazmaktan,ve ondan ümit beklemekten,
sana söyle yemeðimi þeyleri orda biriktirmekten,
yoruldum,bazen yakýp çekip te gidesim var,
bazende susup ta dinlenesim var bir köþede,

kaldýrmýyor bazý þeyler,
kaldýrmýyor o aþkla kokan ve anlamayan korkaklar yüzünden,
artýk yazasým’da gelmiyor,ne’de aþký yazýp anlatmaktan,
nede sana karsý susmaktan,
barý sen konuþ,susma... ,
konuþ bir deðil bin gök inlesin,
konuþ ki herkes dinlesin,
benim gibi sende susarsan,
bu þiir neden peki bize küsmesin..!

Yazan:ByEMSAL..
Sosyal Medyada Paylaşın: