Binlerce köy kýzýnýn farklý deðil ki hali! Anadolu çoraðý kaç talihsiz aþk yuttu... Ýlk güneþle yeþerdim kardelenler misali ; Yazý-güzü görmeden kýþ dalýmý kuruttu !
On üçünde filizken boyumdan büyük taþý , Sevda yuvasý için gönüllü omuzladým... Erken öten horozun nasýl koparsa baþý ; Öyle acý çektim ki parçalandý muradým.
Gönlümdeki zindaný ýþýtýr aþk mahkumu ! Ne infaz gerçekleþir ne çýkar affa ferman ... Bu günah dehlizinden Rabb’im kurtar ruhumu ; Ya unuttur her þeyi ya kavuþtur bir zaman !
Sosyal Medyada Paylaşın:
AHMET TURANOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.