Sanma ki Volkan olsan alevlerin yakar beni yirmi dört yýl yanmýþým için için senin haberinde mi sanma ki dað olsan kalýrým altýnda aldýðým nefeslerden dahamý aðýrdýr senin kayalarýn sanma ki kýrarsýn kolumu kanadýmý kullanmakla bana karþý evlatlarýmý ben ne karlar eskittim ne fýrtýnalar kucakladým ne seller altýndan geçtim sanma ki boðarsýn beni bir kaç damlan da ben ne acýlarý yaþamýþým uyurken kainat ne sabahlara açmýþým yaðmur gözlerimi ne kasýrgalar estirmiþim yüreðimde uyurken daðlar denizler þimdi oyuncakmý sandýn ellerinde kurduðun geç onlarý sen bir kalem ben geliyordum sen daha bu yollara girerken þimdi mum mu yakarsýn kýnamý istersen halay çek istersen aðýt dök ben kayýp yýllarýma çekmiþim çoktan kalem ben çýnarým çýnar evlatlarda bende dal sen yaprak týn düþüyorsun dalýmdan hayat yeniden baþlayacak ne ben ne sen geçmeyelim ayný yoldan hatýrý kalmamýþ saygýsý kalsýn karþýlaþtýðýmýz zamanlarda geçmiþ yirmi dört yýlýn en azýndan
Gezgin_Sair
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gezgin_Sair_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.