Gitme kal diyemediğim ve kaybolan renklerin kırgınlığı kül döküyor

Gitme kal diyemediðim
Ve kaybolan renklerin kýrgýnlýðý kül döküyor
Siyah beyaz bir yalnýzlýk örtüyor düþlerimizi
Kapýda bekleyen hiçliðe atýla tek adým
Yok, ediyor tüm hayalleri



Sahi zamaný geriye sarabilseydik
En çok kim sevinirdi
Geliþi olmayan gitmelerden
Çocuksu ruhlarýmýz hiç büyümezdi ki
Olgunlaþmadan çürür giderdik sevgisiz



Bir kadýn içine gömer tüm öfkesini
Yüreðinin daraðacýna asar
Ve yüzünde mutluluk maskesi
Gamzesinde Mahzun gülücük



En çok ben üzülürdüm dedi kýrgýn bir ses
Babasýnýn paçasýna sarýldý
Gitme kal diyemedi
Tüm sözcükler lal olmuþtu titreyen dudaklarýnda
Ve gözlerinde matem



Kapýda bir kadýn öfkesini içinde gömdü
Daraðacýna astý kinini
Yüzünde mutluluk maskesi dudaklarýnda kýrgýn gülücük


Mahmudiye düzkaya

Sosyal Medyada Paylaşın: