DÜNYAYA GELELİ GÜLMEDİ YÜZÜM
Herkese inandým herkese kandým
Biride elimden tutacak sandým
Sogukta üþüdüm sýcakta yandým
Dünyaya geleli gülmedi yüzüm
Kar yagdý üstüme ellerim dondu
Ocakta odun yok ev gece kondu
Sanmaki bu garip hayatta ondu
Dünyaya geleli gülmedi yüzüm
Güneþte çok yandým olmadý suyum
Yagmadý bir yagmur kurudu kuyum
Her yerde yanmak mý bu benim huyum
Dünyaya geleli gülmedi yüzüm
Yol aldým tipide kesildi yolum
Kar çöktü üstüme kalkmadý kolum
Ne diye ben böyle talihsiz kulum
Dünyaya geleli gülmedi yüzüm
Bu bana cezamý nedir bu derdim
Gün degdi üstüme hemen eridim
Hayata doymadan topraga girdim
Dünyaya geleli gülmedi yüzüm
El güldü eglendi ben ona baktým
Birisi yer ister ona býraktým
Kendi ellerimle çýramý yaktým
Dünyaya geleli gülmedi yüzüm
Ýnsanlýk kalmamýþ bulamam derman
Banamý yazýldý bu kötü ferman
Ben ölüp giderken kendini yorman
Dünyaya geleli gülmedi yüzüm
Bir insan aglarken bir insan gülmez
Sanma ki gülende gün gelir ölmez
Ýnsanlýk ölmüþ mü birisi görmez
Dünyaya geleli gülmedi yüzüm
Mahmut Durdu —
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.