öyle sýkýlmýþýz ki herþeyden,gýrtlaðýmýzý sýkýyor herkes... bir bir terkediyoruz ne varsa. önce sen býrakýyorsun beni, sonra ben kendimi... kendimizden gidiyoruz,hiç yaþamamýþcasýna... benim kal diyesim yok, senin durasýn. desem bile
-öyle iþte...
çok þey istemiyorum senden, dilinde büyümüþ, dudaklarýnýn tuzuyla tatlanmýþ bir avuç kelime býrak bana. elbet gidecektin. þimdi gidiyorsun benden. sonra ben gideceðim... gölgenin arkasýnda saklanasým var. elimde bir bavul,içinde anýlar. gelme desen bile durmayacaðým. dursam bile,
-öyle iþte.
nasýl desem. içimde beni susturan anýlar, seni düþününce hep, bir kaç düðüm atýyor boðazýma. biliyorum; konuþsam bile duymayacaksýn. önce sen unutuyorsun beni, sonra ben. ama gözümde varken gözlerin. bakmasam bile
-öyle iþte.
erhan karaman Sosyal Medyada Paylaşın:
erhnkrmn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.