ufacýk bir kagýda ve ucu kýrýk kalemime esir düþtüm yine....
her vedanda olduðu gibi simdi bir tek onlar benimle....
kolay olurdu önceleri ; sana olan kýrgýnlýðýmý,
kýrýk kalemimle ufacýk kaðýtlara uzun uzun cümlelerle anlatmak...
sanýrým deðiþen birþeyler var þimdi...
elim gitmiyor kalemime...
gitmek için cabaladýðýndaysa kalemim ondan kacýyor...
ben seni yazdým mý yani ?
ugruna bir hayat adadýðým seni ;
ufacýk kaðýt parcalarýna sýðdýrabildim mi...
ha gayret! yazýlmalý birkaçyüz satýr daha...
sen birkaç veda daha etmelisin bana..
ve ben o vedalardan sonra seni yazmalýyým yine...
ucu kýrýk kalemimle o yýrtýk kaðýt parcalarýna....
ne yani simdi ben yazdým mý seni
cok mu aðýr geldi bu son vedan...
yada tüm vedalarýnýn bir eserimiydi bu.....
en azýndan ’GEL’ yazmalýyým;tüm diger parcalarýn sonuna eklediðim gibi....
geri döndürürdü her seferinde o ’GEL’ ler seni....
yada ben öyle kandýrdým kendimi....
hayaline yenik düþtü kapandý biraz gözlerim....
actýðýmda bir cüle yazabildiðimi farketti yorgun yüreðim....
ÜZGÜNÜM;BEN SENÝ COKTAN YAZDIM VE COKTAN KOYDUM NOKTANI SEVDÝÐÝM......
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.