YÜREĞİN CEBİ

Ölüme de olsa, yüreðinin cebi dolu gitmeli,
Bir somun ekmek bekleyen nine misali
Sevinmez mi, taþlý çorak toprak?

Pembe balonlu bayramlýðýný giymiþ çocuða benzemez mi?
Evlatlarý sýladan dönen anaya benzemez mi?
Ya gönlümüz boþ gitsek, toprak kabul eder mi bizi?
Yine kucaklar, baðrýna basar basmasýna da...
Gönül koymaz mý görgüsüz evlatlarýna!

Sevdayý tatmadan yaþamayý yaþamýþ mý sayýyorsun?
Gönlünde götür ki patlamaya hazýr sevda tohumunu
Bayram etsin toprak ana, kucaklaþsýn büyük sevdalýlar
Böceklerin þenliði baþlasýn, çiçekler açsýn, tabiat uyansýn.
Hele yüreðin dolu git ki
Bak gör o zaman mutluluk neymiþ..
Sevda neymiþ,
Tutku neymiþ,
AÞK neymiþ!...

Kefenin yoksa cebi
Yüreðinin cebi de mi yok?
Sen sen ol, ölüme giderken bile
Ayýptýr, yüreði boþ gidilmez!...

Meryem Tuna
Sosyal Medyada Paylaşın: