ne yol ürkütür beni bundan sonra ne yolculuk yüreðimin tarihinden arýndýrýp hüznü birkaç parça anýyý kilitleyip düne, birazdan gideceðim …
efsanelere inanýrým belki senden sonra köy kahvelerinde anlatýlan hikayeler biriktiririm içinden geçerim rüzgarýn susmayý öðrenirim…
eksiðim, evinin eþiðine düþürdüm çocuk yüzümü gözlerimi sana býraksam da gülüþümü almaya geri geleceðim…
Senin gelip gelip gidiþlerini görmezden gelebilirim; bunu yapabilirim evet ama bu kokuyu duymazdan gelebilir miyim? Kapýyý kapatýp içeriye giriyorum. Kanepenin kýyýsýna iliþip dýþarýya bakýyorum, yaðmura ve artýk duymuyorum saðanak halindeki kokunu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.