GÖNÜL

Manasýz sevdaya beyhude düþme
Hakikat þehrinde gize dur gönül
Beni mecnun bilip kor ile piþme
Vicdanýn yolunda ize dur gönül

Azýmý çok deme çoðu az yazdýr
Sabýr taþý ile ömrümü dizdir
Boðazýmdan kýrk bin düðümü gezdir
Sözümü özümden süze dur gönül

Kýymet ver canlara daðlara meyil
Hakikat önünde yerlere eðil
Çeksen de zahmeti bize gam deðil
Derdime müþteri geze dur gönül

El sýrrýný kendi sýrrýn gibi gör
Candan aldýðýný yine candan ver
Ne kötü söz söyle ne de kulu yer
Namý ünü býrak öze dur gönül

Yönünü dönüp de türlü zillete
Uzanmasýn elim bir gün zulmete
Can tadýndan öte bakma lezzete
Sevda göllerinde yüze dur gönül

Dert içinde devran sürülmez deme
Sýr ile varýlan yere git hele
Gönüllü verilir cân bile bile
Þimdiden kendini üze dur gönül

Kadir kýymet bil ki bilinsin kadrin
Munis ol mecliste aransýn yerin
Vücudum þehrinde senin eserin
Bal olsun dilime dize dur gönül

Özay’dan öte de kusur arama
Sende olmayaný ele de sorma
Gördüðünü dahi aþikâr yorma
Eksiði gediði göze dur gönül



Sosyal Medyada Paylaşın: