Fetihle Fatih

FETÝHLE FATÝH

Allah diye çaðlarken gözlerden sel
Boþ çevrilmez duaya açýlan el

Yeter ki istesin yüce yaradan
Peþ peþe yürür gemiler karadan

Günlerce hisarý dolaþtý, gezdi
Önce tasarladý sonra da çizdi

Hazýrlýklar yaptý vermeden emir
Döktürdü toplarý eritip demir

Bin dört yüz elli üç mayýs sabahý
Son bulacaktý mazlumlarýn ahý

Nur yüzüyle Akþemseddin secdede
Sabahlara kadar alný yerlerde

“Ya Rab! Onca sahabeler aþkýna
Daðýtýp çevirme bizi þaþkýna

Üçler, beþler, kýrklar, yediler için
Yardým et ki; düþmesin, yerlere din…

Bir yol göster milletime ne olur
Parçalansýn Bizans’ý koruyan sur

Ya Rab! Sevinç doðdur mahzun yüzlere
Ya Rab! Nasip et zaferi bizlere…”

Göðsüne hançer saplandý Bizans’ýn
Halkýna zulmeden kim varsa yansýn

Ýlay-ý Kelimetullah yönünde
Açýldý kapýlar fethin önünde

Þehitlik için ön safta koþarak
Diktiler bayraðý surlar aþarak

“O; ne güzel er, ne güzel komutan”
Kýldý Ýstanbul’u bizlere vatan

Peygamber sözünü doðrular fetih
Sultan Mehmetken oluverdi Fatih

HALÝL MANUÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: