Yar… Þimdi Gün kararýr Umutlar Vaktini beklerken Akþam Aheste bir þekilde Hicraný zerk ediyordu Seni anýyor Ve merak içinde suallerle Arkadaþlýk yapýyordum Sabýr O kadar vurdu ki yüreðimi Sesin, nefesin derman olarak Kifayet edecekti biliyorum Neden bu kadar kendimi yoruyor Ve seni düþünmekle Bir hal oluyorum, susuyorum Yüreðimde hissettiðim sýcaklýðýn Umut zerk eden tavrýn Mütebessim nazarýn Mest ediyordu sinemi biliyordum Bazen bir kelebek, Bazen bir çiçek gibi Suhuletle kanatlanýyor ve açýyor Seyretmekte hayran býrakýyordun Bu kadar kendimi bulurken sende Senin kalbi hassasiyetin Ve edebi nezaketin alýp götürüyordu, Saadet budur dedirtiyordu adeta Demek ki bazý zamanlar Gönül dostluklarý, fanilik adýna Hissiyatý meftun eden güzelliðe Davet ediyor ve sessizce yaþatýyordu...
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.