Leyla diyerek
Leyla diyerek mecnun yanmýþsa aþký için
Çöller engel deðilmiþ deli divane gönle
Aþkýn dil sofrasýnda feyiz alýp da dinle
Divane lokmasýný banmýþsa aþký için
Gözyaþlarýn yakýyor sevdan kül etti beni
Yürek feryat ediyor dilim tutuk lal gibi
Cevri cefan çok imiþ derde yükün sal gibi
Vuslat canýmdan ýrak halden hal etti beni
Mutluluk deryasýna düþen katre olsaydým
Akan gözyaþlarýný silseydim lebim ile
Yaradan’a niyazým bu yorgun kalbim ile
Ayrýlýk cana yetti nasibimi alsaydým
Felek býrakmýyor ki kanatlanýp da gelsem
Daðlar düze gelmiyor hepten kapalý yolum
Hasretinden yanarken günahkâr oldu solum
Azrail caným ister vermeden gelebilsem
Nasýrlar diken oldu ayaklarýma batar
Hasret cana cehennem gönlüm arzular seni
Yürek kalbura döndü yaralar derdin beni
Dünya denen bu mekân ölmeden teni yutar
Yaþadýðým þu anýn ne tadý ne tuzu var
Sensizliðin acýsý bitirir Caneli´yi
Özlemin inim inim söyletir bu deliyi
Her aþýðýn kalbinden gelen ahu zarý var
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.