Hayat dediðin geçip gidiyor bir tanem, Yaþ dediðin durmuyor ki yerinde, Diþler emanet gibi dursa da aðýzda Derman kalmasa da yorgun dizlerde Artýk sönük baksa da bu gözler Ýnan ki bir tanem her an seni özler Saçlar dökülüp kalmasa da kafada Bu baþ yaslandýðý o omzunu özler... Kalbim ise ilk günkü gibi hala seni sever Farkýnda mýsýn?
Hayat dediðin bitiyor be güzelim, Beklemiyor her þey tam olsun diye, Duraklamalarý bile oynatmýyor insana Vade yetti mi yaþam bitiyor iþte... Günün yorgunluðu çökünce insanýn üstüne O an vazgeçiyor bütün yaptýklarýndan Biz ne geçen zamaný durdurabiliriz Ne de bu filmi geriye sardýrabiliriz Zaten hayatýn provasý yok ki bir tanem Ne yaþadýysak yaþadýk biz bu hayatta, Seninle birlikte yaþadýk, yaþlandýk... Farkýnda mýsýn?