SESSİZLİK ÇÖKTÜ YÜREĞİME ...

ezansýz sokaklarýn cumasýndayým bugün
güneþin yüzü gülsede
ayaz yemiþ sol yanýmda gölgeler
yaprak dökümü baþlar yeniden
susuz kalmýþ bulutlardan
saðnak saðnak taþlar yaðar güller üstüne
kýrýlýr dallarýn yeþili
toprak çölleþir mevsimlerin ortasýnda
çýlgýnlaþan sessizlik çöker yüreðime....


yarenlikler damgaladým yalnýzlýklarýma
ýhlamur kokularýnda nefeslendim
yollar uzayýp gider ömrün sonuna dek
içime çektiðim kekiklerde
zakkumlarýn zehiri aktý bilemediklerimde
kök salmýþ ikiyüzlülüklere yenikken
tek baþýna kalýnmýþ sevdalarým
gücümün yettiðince dirilecek yeniden
çýkarlarýn hükümleþtiði dünyada!...


sevgiye ektiðimiz tohumlar toprak altý kalsada
kil örtmüþ olsada arlý bereketleri
durulacak bulanýklaþan duygular
zalimlerin kýrbaçlarý kýrýlacak Tanrý’dan
çaresiz kalmýþ insanlýðýn umutsuzluklarýna
yine muhteþem güneþler doðacak
yetimleþmiþ mazlumlarýn yüreði gülecek
çiçeklerle donatacaðým o zaman alemi
þakþakçý köpeklere tekmeyi vurup gideceðim
ardýma bakmadan sevdama yol alacaðým ...


Zafer Direniþ
...

Sosyal Medyada Paylaşın: