Acemiydi besbelli Daha öðreneceði çok þey vardý Hayatta kalabilmek için Camý farkedemedi
Avucumun içine aldým ....... sakinleþti Kendine geliyor derken Önce bir titredi Gözleri yumuldu Boynu bükülüverdi birden
Hala sýcaktý o körpe vücudu Gözleri nemli
Ananýn feryadýna cevap veren Kanat çýrpýp yanýna giden olmadý
Günlerce Sabah erkenden geldi Kararan akþamla döndü yuvasýna Besbelli baþka vavrularý da vardý Eminim hiç hiç...hiç gitmiyecekti...
Bir kuþ yavrusuna bunca gözyaþý Demeyin sakýn Yuvasýna yavrusuz dönen bir ana Ha kuþ olmuþ ha insan evladý .....................ne ........................farkeder ki... ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
asker55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.