ýþýktan yana þansý var gecenin kýmýldamadan aksýný dolduran yolcuya bir yük daha vermek istemiyor vehim týrnaklarýný kemiren bir kediyle konuþuyoruz nasýlsýn pisicik nasýlsýn
þefkatin tonu pembe kýlýklý ev yavaþ yavaþ dokununca sýrtýna yelesinden çenesine doðru bir gülümseme hislerimizde titreþen yokluða dalýyoruz
zamandan büyük onu kapsayýp içini boþaltan duygu bu havayý yaran yarasanýn yarasý gibi hiç unutmayacaðým seni
dedik ve o sakinlik baþýmýzý okþayýnca yapraklarýn bir birini dinleyen sessizliði delindi öyle çok oldular ki bize yakýn ruhlar yavaþça uyandýrmadan karanlýðý üstümüzden aktýlar
gönlümce boþluk gönlümce sonsuz bir rahatlýk sonesi baharlar tamamlanmýþ turunu biliyor muyum ki yarýn pazartesi