Bir öykünün ’mýsra’sýndaydý AÞK Yüreðimin kaný’ydý mürekkep olan Satýrlarýma sevgiyle baþlarken.. Hüzünle son buluyordu umutlar Seni yücelttikçe küçülüyordum hep Ve seni sevdikçe, ummalý bir kaçýþ içinde.. Kalemlerimi kýrýyordun ardýn sýra bakmadan Çok sonra farkettim ki.... Ýnsanýn kendisini sevmekmiþ AÞK! Ve seni dün gibi severek... Yarýnlarýný bekliyorum diyebilmekmiþ AÞK.
............................... ............................... sadece bir iþaret Bir ýþýk Bir týlsým Bir kýrpýnýþ Ufak bir sesleniþ yeter, sana gelmeme... Ve bana geldiði’n an, Yarýnlarým çiçek açar her mevsimde.
Turgay Parlakyýldýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Parlakyıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.