aþk biterdi ve biz giderdik yeni bir aþký aramaya ve ardýmýzdan acýlarýmýzýn ölü sevicileri gelirdi yýkarlardý aþk sözcükleriyle örülmüþ duvarlarý dehlizlerimizde delikler kara gülüþler bir ana sýðan unutuþ korkusu içimize sinerlerdi þarkýlar ve þiirler arardýk o zaman akrostiþler anýlarýmýzý savunurduk ve arayýþlarýmýzý görmemeliydiler göstermemeliydik ama onlar gelmeye devam ederlerdi iþte o zaman aþktan korkardýk belki yalnýz olmasak korkmazdýk ama bir aþký aramak yalnýzlýktý tanrýlar ve ölü seviciler ardýmýzdaydý yoksuldu kalplerimiz ayak izlerimizdeki göz yaþlarýmýzdan buldular bizi oysa hiç aðlamamýþtýk aðlamak deðildi o sadece biraz yiten bir ana hatýra býrakmýþtýk geldiklerinde yeni bir aþkýn kapýsýndaydýk kapýyý hiç çalmadýlar gecikmiþ bir darbe gibi kýrdýlar kalbimiz parçalandý þiirimiz döküldü teslim olduðumuzda bir intihardaydýk sadece bir aþký arýyorduk ve öldük.
Sosyal Medyada Paylaşın:
barış şentürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.