HİÇ KİMSE....

Kalbimin týklarýyla
Vuruþtum bir müddet
Galip gelemedik birbirimize
Anlayacaðýn durum berabere

Bahçemin içindeki güle seslendim
Solmalarýn olmasaydý keþke
Kýrmýzý, kýrmýzý gülüþseydin benimle
Tepende dolaþan serçeyle
Ýkide bir havlayan köpeðimle
Konuþursunuz kalbimle

Bazen olmak istediðim hiç kimse
Büyük dersler verir kalbime

Hiç kimse

Cýlýklardan, cilikcilerden uzak
Nefretten, kinden beri, ak
Öðretilen düþmanlýklarý unutmuþ
Öðretilen davranýþlarý unutmuþ
Kalýplardan, þablonlardan uzak
Sanki tek baþýna özgürlüðe uçacak

Hiç kimse

Henüz dünyanýn kültürüyle kirlenmemiþ
Bencilliðe kapýlýp kinlenmemiþ
Hanif; tertemiz arý duru
Sanki bozulmamýþ doðumu
Nasýl yaratýldýysa
Nasýl doðduysa

Kalbinden, gözüne, diline düþen sevgiyle
Onurundan, sözüne, davranýþýna düþen saygýyla
Allah’ýn nimetlerini yaratýlanlarla paylaþýmýyla

Göz yaþartan
Gönül daðlatan

Hiç kimse

Þu, þucu deðil
Bu, bucu deðil

Tapýnmamýþtýr insana
Dolanmamýþtýr yalana
Dalmamýþtýr riyakârlýða

Hiç kimse deðildir onlar büyüyünce
Bulanýnca, kine, öfkeye, nefrete
Ýnsan olabilseydi keþke
Hiç kimse

23.05.2014 – Ýzmir



Sosyal Medyada Paylaşın: