SANA İNANMIŞTIM
Yaðmur diyorsun bana sevgili
Þimþeklerin uðultulu sesimi ürküten seni
Hani seni ilk gördüðümde
Elinde valizinle
Gözlerimin içine bakarak geliyordunya yanýma
Kalbimin çarpýntýsý kasýrga gibiydi,
Ne yapacaðýmý bilememiþtim o anda
Fýrtýnalar kopuyordu dünyamda
Titriyordu ellerim sevinçten
Senin de hissetmeni istemiþtim sessizce içimden,
Ummanlar kadar çok olsun sevgimiz bitmesin hiç
"Tuz kadar sevebilecekmisin"
Beni diye sormak istedim hep
Ama soramadým soramýyor sorgulayamýyordum
Yanýlmýþ inanmýþlýðým vardý
Çok inanmýþtým
"insana en büyük kötülük inancýný yýkmakmýþ"
YIKILMIÞTIM
Öyle kýrýldý ki yüreðim, duygularým, hislerim
Yanýlan aklým mý yoksa kalbim mi bilemedim.
Ne adam gibi sev diyebildim nede sevilebildin
Hakkým yoktuda buna biliyorum SEN ELLERÝN DÝN
Sevmek denilince artýk gülüp geçiyorum
Ellerim semada dilim duada
Bir daha aþýk etme beni RABBÝM Ýstemiyorum
Kaldýramayabilirim yalvarýyorum
Dayanmasýna dayanýrým belkide
Canýmýda emanet ederim diye korkuyorum......aleyna ýrmak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.