GÜL KOKULU KULLAR NEREDE ?

Aðla bülbül aðla sus artýk ötme,
Dalýna konacak güller kalmadý.
Kargayla kuzgunla hasbi hâl etme,
Kuþ dili konuþan diller kalmadý.

Sýrtýna yamalý aba giyerek.
Üç gün oruç tutup,bir gün yiyerek.
Gece gündüz Leylâ,Leylâ diyerek,
Mecnunun gezdiði çöller kalmadý.

Ýrfan mektebinden dersini alýp.
Erenler bezm inde mestane kalýp.
Her seher her seher kapýný çalýp,
Zülfünde dolaþan yeller kalmadý.

Ayarlar bozulmuþ tartý mihenksiz.
Müslüman ukelâ,mümin yüreksiz.
Sohbetler kýl-ü kâl sazlar âhenksiz,
Kalbini titreten teller kalmadý.

Mevsimler kuraktýr, toprak kurudu,
Meçhule baðladýk bütün umudu.
Göklerde görünmez rahmet bulutu,
Sevdâlarla coþan seller kalmadý.

Günde beþ vakit bir kapý çalan.
Göz kör,kulak saðýr,ameli yalan.
Bir harf öðretenin kölesi olan,
Ali sadâkatli haller kalmadý.

Aklýmýz dünyada,fikrimiz pulda.
Menzili kaybettik delilsiz yolda.
Ey bülbülsen aðla yaralý ol da,
Artýk gül kokulu kullar kalmadý.

10.08.2000
Sosyal Medyada Paylaşın: