Beni de affet Allahım

Yýl dokuzyüzellidört; günlerden cuma, beþ martdý
Doðumumla bana da verdiler, imtihan kartý
Bulüða ermemle, günahlarým çok hýzlý artdý
Zincir olup birbirine eklenmekte günahým
Affetmeyi seversin, beni de affet Allah’ým.

Geldim dünyaya bende tabi tutuldum sýnava
Nefsle þeytana uyup; battým, günahtan günaha
Doldurdum sayýsýzca kazan, sayýsýzca kova
Zincir olup birbirine eklenmekte günahým
Affetmeyi seversin, beni de affet Allah’ým.

Derse çalýþmak daima bana gelirdi tuhaf
Sýnavdan kaçýnca sandým ki ! tutulurum muaf
Günahlarým çoðaldýkça çoðaldý, çarþaf çarþaf
Zincir olup birbirine eklenmekte günahým
Affetmeyi seversin beni de affet Allah’ým.

Aldanmýþtým bu dünyanýn, yalanýna hazýna
Kaçtýkça kovaladým, yetiþemedim hýzýna
Hep çoðu istedim, kanaat etmedim azýna
Zincir olup birbirine eklenmekte günahým
Affetmeyi seversin beni de affet Allah’ým.

Baþkasý deðildi; nefsim, beni çýkaran baþtan
Aldým ibreti, sürünen yýlandan, uçan kuþtan
Tövbe ettim, buldum hakikat-ý, döndüm yanlýþtan
Zincir olup birbirine eklenmekte günahým
Affetmeyi seversin beni de affet Allah’ým.

Eþref ÝnanÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: