İncim

Güneþ doðuyordu bir sabaha
Kadim düþlerin ardýndan
Ceplerinde zaman saklýydý bazý adamlarýn
Topraðý kazýyorlardý týrnaklarýyla
Gülümsüyorlardý ölüme yürürken

Yaðmur yaðýyordu üzerlerine
Kül giyinmiþti güzel kýzlar kadýnlar
Tadý yoktu demli çayýn
Boðuktu seslerimiz

Sen uzaðýmda büyüyordun o vakitler
Karýnca yuvalarýna basmadan,
Ýlerliyordun ömrünün içlerine
Karanlýðýn koynundaki ýþýðý alýp
Avuçlarýna býrakmak isterken ben,
Susmaya mahkûm edilmiþtim
Bir de mahrum býrakýlmýþtým varlýðýndan

Oysa anlatmalýydým sana
Çözmeliydim arasýna sýkýþtýðýn buzullarý
Gecenin hediyesiydin
Süreyya yýldýzýnýn habercisiydin sen

Gözleri büyüyünce insanlarýn,
Dillerinden zehir süzülür incim
Caným diye sarýldýklarýnýn
Canýný acýtýrlar umarsýzca
Ve masallar kaybolur
Ve masallarda kaybolur gerçeðin özü

Sarmaþýklý kelimelerim
Yine de seninledir unutma
Düþe kalka var olurken benliðin
Güzel bir þeyler kök salacak içinde
Çünkü mayanda azýcýk da olsa
Ýzlerim bulunmakta

Kuþlar kelebekler balýklar
Hatta insanlar ölür incim
Bir sýzý bir sancý býrakýrlar arkalarýnda
Duy bak mýrýldandýðým þarkýyý
Taný bunlarý diyorum sana
Taný da büyü...
Sosyal Medyada Paylaşın: