her iþe gidiþ helalleþme ile baþlýyor ölüme kazma vurmak sýradan sayýlýyordu. umut, belki de onlar için kömürün baret ýþýðýnda cam gibi gülümsemesiydi yahut mesai bitimi çocuk cývýltýlarý
ölüm hiç acýtmadý ki onlarý yaþam kadar…
tanýktýk artýk kömür hangi ocaklarý yakarak ýsýtýyordu içimizi her birinin hikâyesiyle yoksulluðun besin zinciri düþüyordu gözlerimizin önüne
sahi, ölüm hiç mi hiç acýtmadý onlarý sadece yaþam çok acýmasýzdý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
çakmaktaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.