Sallanýyor elimde kalmýþ son asma yapraklarý. bu þehir yalan bir ayna her defasýnda bakýp düþüecek iki kelime kalýyor sonuna tam dökülecek týkanýyor aynanýn suçu diye bakarken bir bensizliðe ellerime kelepçe kalýyor ne elim ne dilim ne de bensizliðim kalýyor kuma bulanmýþ sahilde
senin adýn kasým olsun benim ki hiç olsun... öylece kalsýn sandallar çekmesin kollar kürekleri
Sallanýyor elimde kalmýþ son asma yapraklarý tam salacak tam sararacak tam turuncusuna kýrmýzý karýþtýracak iki kelime kalýyor ucunda ne karýþabiliyor kalýyor öyle sade sessiz ve gece gibi
koptu kopacak bir fýrtýna, her yeri toza buLandýracak sessizlikle, senin adýn kasým olsun benim ki hiç olsun son yaprak düþsün, gecenin suçlu vakitlerinde düþemesin düþlenmiþ asma yapraðý
adým hiç olsun satýrlarýnda adým soluklanmasýn iki kelimeye asýlý kalsýn eylül rüzgar yanýnda dolaþmasýn salýna salýna
çarþambaya yol düþþün cuma gelmesin dokunuþlarýna uzun yol kalsýn bir oniki saat daha akmasýn
tam baðlarken zamaný imlece asma yaprak . . . çaðla 27 mart 2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
chaLa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.