Yalnýzlýðýn adý ne olmalýydý ki Bunca sýkýntýnýn içinde Dirençlerimin son bulduðu anlarda Kendimden uzaklaþýyordum git gide Gözlerim bir yorgunluðun aðýrlýðýnda Ezilip düþünceler denizine sýðýnýyordu Bir þehrin buðusu üstümdeyken Unutmayý amaçlar ediniyordum Yürüdüðüm bu yol uzaklaþtýrýyordu beni Tüm umutlarýmý verdim gönülden Gözlerim gözlerine verdiði sözün ardýndan Bu yola tek çýkmanýn ,savaþmanýn Serüveniyle sözleþmiþti yaþamamým Adýný koyamadým hiçbir zaman Hüznümü taþýrken bedenimde Asiliðim bencilliðime karýþtý Yürüyorum ardýma bakmaksýzýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
hürrem sultan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.