Güneþ olsaydým gözleri almaz, çalardým gözleri.. Kardelen denmez bana, ben rüzgara býrakmam kendimi Ender bulunanlar gibi hiç hissetmedim ki. Sevmem kusurlu insanlarý parmakla göstermeyi, Örtmek tercihimdir onlarý kar misali.. Yýldýzlar ise fazla yüksekte, Fazla görkemli.. Ay hala yalnýz ve yalancý yýldýzlarla çevrili.. Ateþ ise kývýlcým kalýr öfkemin yanýnda.. Sevdiklerimi karalayan her siyah nokta, Yanar durur öfkemle, akar dururum vicdanlarýna.. Buz deðilim..ama soðuk var etrafýmda.. Tir tir titreyen ben deðilim.. Onlar benden çok uzakta.. Tuale kendimi çizerken Dokunabilir bulan bený kendi dunyasýnda.. Bakmasýný bilmeyene, rengimi soldurmam. Bulunduðum sokaðýn adý rüya.. Kabus ta geçer bu caddeden arada.. Hayallerim ise hep cebimde.. Hasret ise avuçlarýmda.. Gurbet olmak için fazla yakýným.. Yanýnda olmak için fazla uzaðým.. Suskunum ben bu mekanda.. Sadece sessizce konuþan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
karçiçegi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.