Ve uzak Çok uzak kentlerin birinde yaþýyorum sessizce Aðaç oluyorum yaþadýðým yerde önce yaprak gibi açýyorum yeþil yeþil Sonra sonbahar oluyor Düþürüyorum kendimi hüzünlü çalan bir ýslýkta Rüzgar savuruyor beni suskunluðumda Bir o yana sallanýyorum bir baþka yana Düþüncelerim karýþtýrýr beynimi o zaman SEBEP ararým tekrar dönmek için insanlar arasýna Taaaa....ki bir gün bulana kadar Ararým Bulduðumda ise Bir anda bebeðe yapýlan ce eeeee diye beliririm karþýnda o zaman ya sus pus olur kalýrsýn Ya da o çocuk gibi gülümsersin karþýmda
Mehmet Aküzüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.