Nasýl güvenmiþtim Üþüdüðünü düþünerek Ýçimde küçük bir kent Ürkek yalýn ayak adýmlar arasýnda kayýp
Yalýn bir ses yükselirken semalardan Kirpiðinin uçun da yaþlar intihara yeltenirken Avazý çýktýðý kadar haykýrsa da Kafesinden fýrlayacakmýþ gibi göðsüne inen hüzün
Yedi baþlý ejderha oluyor gözlerim Saðým solum önüm arkam yalnýzlýk Birileri zamaný durduracakmýþ gibi Ýliklerimde sonu olmayan tüneller kazýlýr
Her yaným enkaz Yýðýldým yer moloz yýðýný Gizli bir düþmanýn hedefiyim Ve sonsuzu yudumlarcasýna susuyorum
Son umudum ellerimde çýrpýnýrken Acýlarýný bastýrýrken nevrim dönüyor Zaman aþýmýna uðrarken hafýzam Çatlamýþ dudaðýmýzda aþk sonunda ölür ..
Remziye ÇELÝK 18.05.2014 01.25
Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye ÇELİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.