Hüzün dolu rüzgarlar baþýmda eser durur Yar’e veda vaktidir mutlu ol demek için Bir sevda çiçeðidir yürek de susuz kurur Baþtan ekmek hataydý üzülmek þimdi niçin Elveda demek lazým baharý beklemeden Filiz beklemek boþa ümitler eklemeden..
Sararýp düþtü yere dolunayda bir yaprak Çardak da bir kadýn var koynunda yýldýzlarý Gözyaþýyla ýslanmýþ katettiði bu toprak Çok eskiden parlardý gözünde yaldýzlarý Kararan her bulutu elleriyle tutuyor Kahreden bir yalnýzlýk yataðýnda yatýyor.
Dur desem dinlermi ki vakitsiz veda sesi Bir sevdanýn ölüsü þuramda tam solumda Bir buse yeter miydi can bulur mu nefesi Ýstemesem de artýk hasreti var kolumda Ölüyse can bulmaz ki sevdanýn çiçekleri Çoktan etrafý sarmýþ ayrýlýk böcekleri.
Ateþ böceði gibi yanar söner umutlar Gözlerimi dikmiþim kulaklarým kiriþte Bit desem de bitmiyor üste yaðar ümitler Ýçimde savaþ bitti aklým yalnýz barýþta Eðik duran baþýmý kaldýracak gücüm yok Bu yürek unutmuyor hala hengamesi çok.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.