Sen , Adýna þiirler yazdýðým, Gözlerini vatan saydýðým kadýn. Ben ne zaman çaresiz kalsam; Pýlýmý pýrtýmý toplar gözlerine kaçardým.
Farklý mevsimleri vardý Ve farklý kiþileri oynardým gözlerinde Kimi zaman sigortalý bir iþçi, Kimi zaman Karacadað’da bir Ezidi. Ya da Silvan’da bir halaybaþý Mardin’de bir Süryani Þýrnak’da bir kaçakçý ve katliam olurdum Dersim’de.
Kurtalanda bir istasyonda durur, geçen trenleri izlerdim. Camlardan el sallardý çift dil ile yaþam süren çocuklar Duvarlarda gereksiz resmi yazýlar Olmadýðýmýz bir þeyden, mutlu olmamýz gerektiðini söyleyen cinsten.
Sabote edilirdi tüm sevmeler,sevilmeler ve anarþist bir fikirdi artýk gözlerinde gezinmem. Ýsyan ederdi kurak topraklar, soðuk iklimler. Asýlýrdý yýldýzlara bedeni , lüzumdan fazla sevenin. Sosyal Medyada Paylaşın:
Nesim Baran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.