Üstünden kamyon geçmiþ ama bir türlü ölememiþ bir serçe yavrusuyum çýrpýndýkça kendi kanýmdan göl oluþturuyorum etrafýmda ne kendim ne baþkasý girebiliyor içine öylesine mütemadiyen bulanýyorum kýrmýzýlara .
Annem hep derdi bilmediðin diyarlarda uçma dibini göremediðin sulara dalma Ve .. Ve en kötüsü de sonunu bilmediðin yola çýkma...
Ben kimdim ki daha hayat denen deryada emekleyen bir bebekken arada ayaða kalkmak için hep bir sevilene muhtaç güvenli bir elde bir iki adým atmak varken kendi duvarlarýma tutunup kalkmak neyimeydi yine kendim henüz yürümekten aciz patiklerimle bu ucu bucaðý belirsiz yollara düþmek düþtüðü yerden kalkmak dizleri kanayarak hýrslanarak küserek aðlayarak...
Ahh yar... Senin görevindi biliyorsun elimden tutmak ilk adýmlarýmý sana göstermeliydim gözlerim parlayarak taahhütname mi imzalamýþtýn Azrail’le benden önce ecelin elini tutmak ne cesaret geride býraktýðýn gözü yaþlý pýnarlarý kim kurutur söylesene.. Her incindiðim de sana sitemlerimi yollarken mutlu musun yattýðýn yerde.
Halâ kalkma çabasýndayým yaralarýmý sarma çabasýndayým tek baþýma halâ yürüdüðüm yollarýn yabancýsýyým gurbet içimde gitgide büyürken gönül evim artçý depremlerle sarsýlýyor döneceðim yer bile meçhulken bir mazuratým var senden yar yanýnda bana da yer açman mümkün mü?
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.