Kan kýrmýzý olmuþ gökyüzü Dört bir yandan alevler fýþkýrýyor Çocuklar ölürken pusatsýz Analar aðlýyor, feryatlar yürek daðlýyor, Hýrs bürümüþ zalimlerin gözünü Silahlar el altýndan satýlýyor, Susmak bilmiyor Durmak bilmiyor bu anlamsýz savaþlar, Yetim kalmýþ çocuklarýn Öpülesi gözlerinden yaþlar akýyor Dünya kanýyor, yüreðim yanýyor…
Barýþ dedik, sevgi dedik, aþk dedik Gözlerimiz kapalý Elimiz, kolumuz baðlý bugüne kadar bekledik Mangal gibi yüreðimizi, eleklere çevirdik Sustuk, pustuk, kaçtýk zalimin zulmünden Eyvallah çektik boyun eðdik Gayrý yetti artýk; Alýn gardýnýzý Çekin silahlarýnýzý Davranýn bre yezitler, iþte yeniden geldik…
Senin mermin, Benim kalemim tükenene kadar savaþýrým Sen soydukça, vurdukça Ve sen talan ettikçe yetimleri, Ben yazarým Ne senin zulmünden, ne de ihanetinden Sanma ki senin gibilerden korkarým, Gölgeme uzanacak ellerini kýrarým Ben özgürlüðümü, ülkemde yaþar Çocuklarýma armaðan býrakýrým Bu sana yeminim, andým olsun ki Sen öldürdükçe ben çoðalýrým…
Unutma sakýn, yaz bir kenara beni Ben mücadele tohumuyum, sevda hamuruyum Halkým, hakkým, ekmeðim için Gerektiðinde tek baþýma orduyum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman ÇALIŞICI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.