Acısı Kime Kalırsa

biliyorum her þey unutulacak
göðün hýzý unutturacak bu yorgunluðu
bir yaðmur sonrasý aðaçlar uzamýþ
azalmýþ hüzünleri ile kuþlar
seviþerek mavi
yeniden bir gün daha

sonra aðýtlar kime kalýr
kime kalýr bilinmez kahýr geceleri
yýrtýlýr zambaklarýn orta yeri
acýsý kime kalýrsa

biz üstümüze örterek duyarýz arzý
sen apaçýk bir delilin deðiþmeyeni
kuyular hazýrlarsýn geçmiþe
bulduðun yerde sonsuz bir sevgi
döküverir avuçlarýna kendini

bu cehennem duraklarýný tadan bilir
merasimler törenler
topluca yakýlan bir aðýt ertesinde
daðlar taþlar adýný söyler
gülümseyerek sabrýn uzunluðunu zorlayan
þarkýlar bestelenir

ama unutma
göz yaþlarý pýrlanta olanýn ayrýldýðý
o mahþer azabýnda
tutunca ellerini mutlu olduðun
bütün acýlar senden yana
ve uzatýlan ikramýn
sana yakýþan beyazlýðý

zamanlar olgunlaþýnca anlayacaðýn
bu gürültünün içinde bir hakikat var
kimse ince sesiyle anlatamaz onu
gözlerine yaðarken ölüm
kainatýn senin için yorulduðunu.











Sosyal Medyada Paylaşın: