' Madenciyim Ben '

Madenciyim ben küçüðüm
Baban kazmayla toðraðý delerek kazanýyor ekmek parasýný
Ýnlere dökülüyor alýn terim
Yüzüm geceden daha karanlýktýr çoðu zaman
Ellerini hoyrat ellerime býrakma küçüðüm
Kararýr avuçlarýn,bahtým gibi

Madenciyim ben kadýným
Sana beyaz mobilyalarla sefa sürdüremem
Bedenimden kömür kokusu siner
Vücudunda benden izler kalsýn istemem
Hoþ gör beni kirliyim biraz
Çatal býçakla yemek yiyemem
Gece gelirim
Gece olurum
Gündüzü soluk geceye vururum
Soma düþer inceden yollarýma
En hýnzýr göçüðe meydan okurum
Ama seni unutmam kadýným
Þefkatini beslerim kilometreler altýnda
Düþme þüpheye daðýlýrým, ahtým gibi

Madenciyim ben hayat
Topraktan gelmiþim,topraðý severim
Gökyüzüne hasret kalýrken
Tepemdeki ýþýk en geniþ ufkumdur benim
Odur benim gözlerim
Yüzümü kara ,uykumu bela eylemiþim
Madenciyim ben hayat
Zevk-i deryada en umarsýz katreyim
Dirimde yoksul idim zaten
Varsýn þu amansýz ölümlerede yoksul gideyim.../


Ýbrahim YALÇIN 13.05.2014 - Van

’ Soma faciasýnda hayatýný kaybedenler için yazdýðým þiirimdir...’




Sosyal Medyada Paylaşın: