Sonsuz seherler istedim bütün ömrüm boyunca Gülmedi yüzüm, ama hep sýðýndým yaradana Ve beni bir gün ýhlamur aðacýmla tanýþtýrdý kader Aþýlanýnca o aðaca , ne gam kaldý ne keder... Bu aðaç ki toprak, bu aðaç ki su, bu aðaç ki ateþ Topraða, ateþe, suya ve Tanrýya aþýk olan her kimse Bu aðaç ateþ gibi yakar, su gibi söndürür yüreði, gelsin gölgesine...
Baþýný dik tutup sað duyusunu kaybetmek istemeyen her kimse Bu aðaç bu koku efsunluyor insaný gelsin gölgesine Kolay deðil anýlardan arýnýp yaþamak Kolay deðil kendini tekrarlamak, yeniden doðmak Anýlardan arýnýp, yeniden doðmak isteyen her kimse Bu aðaç bu koku unutturur acý anýlarý gelsin gölgesine...
Ben bu aðaçla çiçeklendim, ben bu aðaçla yeþerdim Yaðmurlarý uslandýrýp göðü kucakladým bu aðaçla Tapmak, tapýnmak deðil ona olan sevgim haþa Yaþamak uzun bir yolsa eðer "Ýki seviþme arasý" olmamalý Baþka yollar aramalý geçmek için Yaðmurlarý uslandýrýp göðü kucaklamak isteyen her kimse Bu aðaç iki seviþme arasý deðil, gelsin gölgesine....
Yerkürenin sýnýrlarý içinde umuda hep yer var Seninde tarlanda ilk hasat umut olsun gerisi kolay Güneþin oðullarý kýzlarý hep burada doðdular Düþ deðil bu eðer yürekten istersen Bir kývýlcým eþliðinde güneþe gömülmek isteyen her kimse Bu aðaç umut, bu aðaç güneþ, gelsin gölgesine...
"Budur benim payýma düþen" deyip çekilmektense bir kenara Hayatý bir cennet meyvasý tadýnda yaþa Ellerini, gözlerini bahçene dik ama bakmak için deðil Bir tohum dik bahçene, yaþlý gözlerinden, ürkek ellerinden Emin ol ki önce yeþerecek sonra çiçekler açacak yüreðin Gözlerini, ellerini bahçesine ekmek isteyen her kimse Ýþin sýrrý bu aðaçta beyaz aynalara konuk olmadan gelsin gölgesine...
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.