Anne... Karanlýkta kaldým anne, Iþýk yok,hava yok, Hayat ta yok. Osman emmim Öldü anne, Ahmet kýmýldamýyor, Mehmet te can yok. Bense, bense son nefesteyim. Belki son aným, Son hayalim, Son bakýþým. Umutla hayata. Son görüþüm Saçlarýmý okþayýþýný, Son görüþüm Bebek gibi seviþini. Dün gibi anne : An gibi, Can gibi... Ellerin can veriyor anne, Dokun saçlarýma, Sen dokundukça yaþýyorum. Sev beni; Sevgin nefes veriyor anne, Dokunan ellerin, Okunan dualarýn Tek hayat kaynaðým.
Anne..... Galiba ölüyorum. Kömür kokulu ekmekle Gelmeyeceðim eve, Bu ekmekte Kömür tadý var Demeyeceksin, Ama anne... Artýk hiç bir Ekmeði de Kömür tadýnda Lezzetli yemeyeceksin.
Çukurdayým anne... Yer iki bin, Uzaklýk üç bin. Senden beþ bin Uzaktayým anne Beþ bin uzakta.... Mezar bile bir metre Sahi beþ bin Kaç mezar yapar anne Ve ben kaç kez ölmüþ olurum Seni göremezsen
Anne.... Sen güçlüsün anne, Gel, gel topraðýmý Týrnaðýnla kaz. O zaman kurtulurum anne, Elin deðerse topraðýma , O zaman kurtulurum. Gel anne, gel... Týpký saçlarýmý Okþar gibi Kaz topraðýmý. Beþ bin ne ki anne! Dokunsan ulaþýrsýn. Bak ben, Ben dokunuyorum anne, Ellerim yüreðimde, Dokunuyorum. Sana dokunuyorum anne, Cennet yüzün ellerimde.
Anne.... Gel anne ! Tek ben kaldým yaþayan, Tek ben kaldým nefes alan, Gel anne , Son anýmda gel, Nefes ver, Can ver, Güç ver....
Anne ... Gel artýk anne ! Cennet cennet yüreðinle , Dua et. Dua etki kurtulayým anne, Dua etki ýþýðým artsýn, Dua etki nefes alayým, Can alayým, Ayakta kalayým..... Sana geleyim anne, Sim siyah yüzüm, Kar gibi yüreðimle Sana geleyim.
Bittim anne ! Son sözlerim, Son nefesim belki Ýlk nefesimi sen duydun, Son nefesimi de sen duy anne. Beþ bin uzakta Feda olsun son nefesim sana, Her nefesim olduðu gibi Son nefesimde sana feda anne Son nefesimde... Dokun anne ! Duanla son kez Dokun. Dokun ki; Ruhum þad olsun, Gözüm açýk gitmesin. Biliyorum anne .... Þu an duadasýn, Biliyorum, duyuyorum.... Ve inadýna yaþýyorum, Duanla yaþýyorum anne, Belki son nefeslerim ama Duanla yaþýyorum.
Bir ýþýk gördüm anne ! Bir nefes gördüm, Bir ses.... Nefesim arttý anne, Beþ bin metrede Hava gördüm, Hayat gördüm.
Osman emmim öldü anne, Ahmet te, Mehmet te. Tüm arkadaþlarým, Hepsi, hepsi gitti bir bir anne Hepsi gitti. Hepsinin son Duasýný duydum anne, Hepsinin son nefesini... Onlar yoksa anne... Onlar yoksa anne... Ben nasýl yaþarým Soma da, Oðlunda, oðlunda artýk Komada anne , Oðlunda artýk komada
Somada yerin binlerce altýnda havasýz ve ümitsiz kalýp can veren yüzü kömür karasý yüreði kardan ak 283 vatandaþýmýzý rahmetle anýyorum......
Necmettin Yiðit 16/05/2014 Esenler/Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necmettin YİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.