Ben üç kiþiyi kurtarýp ölen kahramaným.Ben emekçiyim baretim ve sönük ýþýðý. Yarýný aydýnlatsýn,çocuðum doysun diye günlerce deðil bir ömür kazdým.
Güneþi görüyorum birazcýk gülümseyince.Kazmanýn sapý tek gördüðüm aðaç dalý. Baharý siz yaþayýn hüznü bana kalsýn.Ben alýþtým belki okur çocuklarým.
Ben bir madenciyim sesimi duyan varmý beni deprem gibi hatýrlayýn. Ben bir madenciyim daha sýcak burasý,ölümün soðuðu yaklaþtý.
Rüzgar ýlýk esiyor,kömür kokusuyla göçmesin burasý gibi vicdanlarýnýz. Ben artýk yazamayacaðým ,siz yazýn çünkü kalp atýþlarým yavaþladý. Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.