NE OLUR SON KEZ SAMİMİ OLALIM

Tedbirsizlik söndürür ocaklarý.
Umutla bekliyor eþ, çocuklarý.
Kefen gibi sarmýþ bot, gocuklarý.

Ýmdat!..diye sesler gelir derinden.
Yetkililer doðrulur mu yerinden...

Yürekler ak yüzler kömür karasý.
Helal son kuruþuna dek parasý.
Hakký yenir kanar yürek yarasý.

Ýmdat!..diye sesler gelir derinden.
Yetkililer doðrulur mu yerinden...

Patron takmýþ sepetini koluna.
Sinsi sinsi gider kendi yoluna.
Bakýnmaz duyarsýz sað ve soluna.

Ýmdat!..diye ses geliyor derinden.
Yetkililer doðrulur mu yerinden...

Haksýzlarý korumaya alanlar.
Sýralýyor bir bir garip yalanlar.
Göz yaþýyla garip, yetim kalanlar...

Ýmdat!..diye ses geliyor derinden.
Yetkililer doðrulur mu yerinden...

Þehitleri dualarla anarken.
Sevdikleri için candan yanarken.
Ýhmali olaný özden kýnarken...

Ýmdat!..diye ses geliyor derinden.
Yetkililer doðrulur mu yerinden...

Ne olur son kez samimi olalým.
Ýhmali olandan hesap soralým.
Saatleri sabahlara kuralým..

Kulak verip sese kurtar ölümden.
Haber getir bana gonca gülümden...


Emine Balý Oðuz

Sosyal Medyada Paylaşın: