ÖMRÜN DURULANIŞI GİBİDİR ÖLÜM

Voltasýný yere atýp avuçlayan ölüm
Ses vermez, kapýyý çalmadan girer
Davetsiz bir misafir gibidir
Kutlu bir davet ile ferman buyurur
Gidiþ O sultanlar sultanýnadýr çünkü

Yoklar sol yaný, elmasý arar
Kömürleþmiþ taþý çevirir elinde sonra
Bazen huzurlu bir gülümseme
Bazen de acý bir yutkunuþ býrakýr yüzlerde

Ölüm dost gibidir , yalnýzlýðý sevmez
Alýnan nefesi, nefeslerine katarak
Bir tutam tuz atar yemeðe
Yada þeker serpiþtirir yüreðe

Yüreðin atýþlarý ,kum saatindeki tükeniþ gibi
Soluklar bu saatin tanecikleri
Ýz býrakmaz, profosyonel bir cinayet gibi
Peþine düþmez kimse ,
Korkar ,gölge bile
Adresi þaþmaz, götürür her zamanki yerine
Hayýr ve günahý serpiþtirir kabre
Yaðmuru eler, elek elek üzerine
Taþlarý çatlatarak yeþerir tohumlar ahirete

Ölüm, ömrün durulanmasý gibi toprak altýnda
Göklerdeki uyanýþ kokusunu duyarak
Tatlý bir ses ile çaðrýlarak
Dünya yükünü omuzlarýndan kaldýrarak
Beþiði sallanan oyuncaklarý bir kenara atýp
Nuhun gemisine kendini nefes nefese atmaktý
Yolun yolcusu olup bu aþk kervanýna katýlmaktý


Sosyal Medyada Paylaşın: