kara güneşin evlatları

ne bir þiir unutturur içimizdeki acýyý,
ne de bir gözyaþý kurur gidenlerin ardýndan..

bu kömür karasý hayatýn,
gözyaþý da kan kokar,
kim bilir kaç can daha yakar,
....
þimdi,
yok saysýnlar bedenimi,
ruhum o yangýnla eriyip gitti..

yok saysýnlar gözyaþlarýmý
o da bir çocuðun öksüz kalan yüreðine gitti..

ve öldük biz bu kara mezardaki
aydýn yüreklerin içinde,
umutlarýmýz da o gözyaþlarýnda boðuldu gitti...

kara güneþin evlatlarý
yok olup gitti karanlýkta
sustu yürekler ve kan koktu dünya..
...
kara günün asýl sahibi!
gömecekseniz bu feryatlarý,
bu gözyaþlarýný,
ahýný alacaksanýz analarýn,
ahireti beklemeden son bulsun günahlarýnýz..

Sosyal Medyada Paylaşın:

ozgece Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ölümlü gözlerin güneş yürekli çocuklar sigara... aşkın rengi.. ayrılığın adıdır aşk.. huzur.. küçüğüm hasretim sana hikaye mavi