021-Anne’nin Feryadı

Bankta oturmuþ,
beli bükülmüþ,
ihtiyar nine gördüm
Nasýlsýn anneciðim diye,
hemen yanýna oturdum

Çok dalgýnmýþ meðer,
birden bire korkuttum
Aniden irkildi,
titreyen sesiyle,
sen kimsin be oðlum?

Dedim- anneciðim,
nasýl geldin buraya,
ev ne tarafta,
kaþlarýný çattý,
yüzüme sertçe baktý

Çoluk çocuk yok,
fani dünyada,
Hem ikide birde,
anne deme bana
sakýn ha! bir daha
Yersin yüzüne þamarý,
konuþmam küserim vallahi

Peki teyzeciðim dedim,
hadi çay içelim,
þu masaya geçelim
Yardým ettim kalkmasýna,
çaylarý söyledim garsona,
Gülüyordu gözleri,
mýrýldandý anlaþýlmadý sözleri
iltifata hasretti

içince çayý toparlandý,
derinden derine çekti ah!
konuþmaya baþladý

Oðlum hayat böyle,
“bir üzüm tanesi verir
yüz tokat vurur dünya”
Güvenme, kýza oðlana
Hele,hele torunlara

Olmaz olsun,
üç oðlum iki kýzým
on torunum var
Gönülleri dar, evleri dar,
huzurevi dar, dünya bile dar
Yüce Allah’tan dilerim,
benden beter olurlar

Öksüz kaldý onlar,
nasýl çileler çektim,
nice sýkýntýlar
Daha da çekmekteyim,
huzur evine azýttýlar,
ne gelen, nede giden var

hatýralardan uzak,
hasretten içim alev alev yanar

Oturduðum mahalle,
küf kokan sokaklar,
hele konu komþu can arkadaþlar,
O, dar sýcacýk evim,
tütüyor burnumda buram, buram
Soruyorum
yapýlýr mý anaya bunlar?
Vallahi yapmaz,
vahþi hayvanlar

Kimi doktor, kimi subay,
kimi hâkim oldu
olamadýlar insan,
Anne huzurevine kondu,
yetmedi hasret ateþi attýlar
Ruhumu kalbimi,
cayýr cayýr yaktýlar
Seksen beþ yaþýnda
hem de anneyim,
Ne olursa olsun,
burnumda hasretle,
tütüyor torunlar

Gözlerinden,
siyim siyim akýyordu yaþlar
Baraj kanalý olmuþtu,
yüzündeki derin kýrýþýklar
Yayýldý yüzünün her tarafýna,
gözünden akan yaþlar

Sonsuza baka kaldý,
derinleþti birden bire bakýþlarý
Yavaþ yavaþ kalktý,
oturduðu sandalyeden,
iþte geliyor,
torunlarým ile doktor oðlum derken,
Baktýðý yöne baþýmý çevirdim,
Yere düþmüþtü,
oðlunun ismini sayýklarken

Hiç direnci kalmamýþtý
nabýz atýþlarý zayýftý,
Ölmüþtü nine,
oðlunun ismini söylerken

Bekir Özcan-Borborunbekir
Sosyal Medyada Paylaşın: