Her yer toz duman, Soluksuz kaldýk yandýk iyice...
Çýrpýnýyordu yüreðim Çoluk çocuðumu düþününce...
O sobada yanan kömür deðil, Benim yüreðimdi sadece...
Yavrularým... Aþkým... Ben hakkýmý helal ettim. Ölüyorum sessizce...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ Bir avuç kömür için bir ömür verenlere... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Sosyal Medyada Paylaşın:
Namık Kangal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.