Çocukluğum

Çocukluðumda yaþadýklarým,
Bu gün gibi gözlerimin önünde.
Babamýn her gece eve sarhoþ geliþi,
Beni korkuturdu.
Yataðýn içine adeta gömülürdüm,
Nefesimi tutarak korkularýma sarýlýrdým.
Ýçimdeki,tutsak gizli gözyaþlarýmýn üstünü,yorganým kapatýrdý.
Hüznüm acýlarýmla harmanlanýr,
Acaba ne olacak yine diye sezgilerim titrerdi.
Annemin gece kabusu baþlamýþtý,
Babamýn vurmalarýnýn sonu yoktu.
Caným annem,bizler duymasýn diye sessizce yerdi dayaðý.
Onun sessizliði beni dahada yaralardý,
Ýçindeki çýrpýnýþlarý hissedebiliyordum.
Masum bir kadýnýn dilsizliði,
Erkeðin acizliðinden,
Dayaðýyla övünen kaba gücüydü.
Küçücük bir kýzýn çocukluk hayallerinin yok oluþuydu.
Sosyal Medyada Paylaşın: