Hala sen varmýþsýn gibi Ýki yastýkla yatýyorum.. Kimseye söyleme gidiþini, ben söylemedim. Elimde senin sipariþin olmayan torbalarla geliyorum eve.. Aðlaya aðlaya öpüyorum yattýðýn yastýðý yorganý Sanki beni az önce öpücükle yolcu etmiþsin gibi çýkýyorum sokaklara.. Üst komþuya hava atarak, bir fiyaka bir görsen.. Ne garip bu insanlar! Bütün mahalle, hatta alttaki bakkal bile seni geçen Kasým öldü sanýyor... Ne garip bu insanlar! Hala her sabah bana selam veriliyor.. Sanki yaþýyormuþum gibi..
Not:Þizofrenik duygular besliyorum sana, içinde menenjit geçirmiþ bir çocuk masumiyeti,sade deðil.. üstüne beddua gözyaþlarý serpili,dýþtan içeri deðil,içten dýþarý çýkan Aþkýn eseri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.