yükseklere çýktýðýn da baþlar karýn aðrýn, baþýn döner,gözlerin kararýr görmezsin aþaðýdakileri. sanýrsýn ki sonsuza dek uçacaksýn yüksekten, gün gelecek cýlýz bir rüzgar indirecek ait olduðun yere.
sudan çýkmýþ balýk misali çýrpýnacaksýn ama nafile, yüksekte gezerken görmediðin insanlar da seni görmeyecek alçakta. çoktan unutmuþ olacaklar seni,umursamayacaklar. çok deðiþmiþtin ya hani kaf daðlarýn da hatýrlayan olmayacak suretini.
gönül daðýn da olsaydýn unutulur muydun hiç? sen yalana dolana,paraya þöhrete taptýn ne yazýk, taptýklarýn da sen gibi dünyalýktý bittiler þimdi, zirveye çýkmak zaman almýþtý amma, iniþin pek hýzlý oldu.
Mustafa Tellal
11/05/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Tellal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.